Ξημερώνει πάλι η αποφράδα ημέρα, η 19η του Μάη που για πάντα θα είναι γραμμένη με μαύρα και κόκκινα γράμματα στην Ιστορία. Μαύρα για το πένθος και κόκκινα για το αίμα των 353.000 ψυχών που σφαγιάστηκαν από τον κεμαλικό στρατό. 353.000 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου που κάθε ημέρα ζητούν αποκατάσταση, κάθε ημέρα ζητούν δικαίωση.
Για την ΑΕΚ όλες οι ημέρες του χρόνου, είναι 19, 29 Μαΐου και 14 Σεπτεμβρίου!
Δεν ξεχνάμε καμία Γενοκτονία, καταδικάζουμε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και απαιτούμε αναγνώριση της Γενοκτονίας μας ως παρακαταθήκη για ένα ειρηνικό μέλλον.
Χρόνια έρθαν και ‘δέβανε, καιροί έρθαν και πάγ’νε…
….Έναν πουλίν, μαύρον πουλίν, μαύρον άμον την νύχταν,
ολονυχτίς τριγύριζεν γύρω τα καστροπόδια,
π’ επέμναν έρμα κι άκλερα γομάτα κολισιάφτρας…
ολονυχτίς τριγύριζεν, με τα φτερά ανοιγμένα,
και επεστάθεν την Αυγήν, κι εκάτσεν σ’ έναν άκραν
μονάκριβου παρασταρί, δίχως επανωθύρι,
απομεινάρ’ τη Παλατί, κιντέας ντ’ εγομώθεν.
Τερεί απάν, τερεί αφκά, τερεί οπίσ’ και έμπρια…
μακρογουλίζ’, καλοτερεί ‘ς σ’ Ανατολήν και Δύσην,
κι αρχινά να φτουλίγεται άμον χέρα γυναίκα,
κι αρχινά να μοιρολογά, μ’ ανθρώπινον λαλίαν…
Τερεί απάν, τερεί αφκά, τερεί οπίσ’ και έμπρια…
μακρογουλίζ’, καλοτερεί ‘ς σ’ Ανατολήν και Δύσην,
κι αρχινά να φτουλίγεται άμον χέρα γυναίκα,
κι αρχινά να μοιρολογά, μ’ ανθρώπινον λαλίαν…
«Εσείν πλακία άχαρα, μάρμαρα απαρδάλια,
»με μονοκέφαλους Αετούς και Μίτρας Βασιλεάδων
»μ’ εγκόλπια Πατριαρχών, με Σταυρούς Δεσποτάδων,
»με τα σπαθία στρατηγών, παντέρας καπετάνων.
Μάρμαρα, ντο σκεπάζετεν ολόεν έναν έθνος
»αποσκεπάστεν βλαβικά τ’ άγια τα ταφία.
»Το χώμαν θ’ ευκαιρώνει ατο, τ’ ανάλαφρον αέρας,
»ντ’ εβγαίν’ ας σο ανάσυρμαν κι ας σο μαύρον το κλάμαν,
»….ν’ εβγαίνε οι αποθαμέν’, οι ζωντανοί θ’ εμπαίνε…
»Οι ζωντανοί, π’ εφήκανε τον τόπον ντ’ εγεννέθαν
»κι εφορτώθανε τα στενά τα νεκρικά κασέλας
»κι εφόρεσαν τα σάβανα, κι εσέβανε ‘ ς σην στράταν
»’ς σην στράταν την αγύριστον, ‘ς ση χαμονής τον δρόμον
’ς σην στράταν την αγύριστον, ντο πάει και πίσ’ ’κ’ έρται!»
*Από την Καμπάνα του Πόντου του Φίλωνος Κτενίδη.